Dag lovely mens,

 

Ik ga een fantastisch experiment met je delen.

 

Eentje waar ik zelf loei-enthousiast over ben en elke maandag,

wanneer ik mijn boodschappen voor de week doe, toepas.

​

En ik noem het: HET KASSA-EXPERIMENT.

 

Laat ik beginnen met wat achtergrondinfo.

 

Je hebt vást weleens gehoord van de veelgebruikte termen ‘ripple effect’, ‘karma’ of ‘the law of attraction’.

 

Populaire termen van alle tijden.

 

Niet? Dan heb je sowieso weleens iemand horen zeggen ‘wie goed doet, goed ontmoet’ of.. ‘een betere wereld begint bij jezelf’.

 

Ook eeuwenoude termen van alle tijden.

 

Wat je ook van deze uitspraken vindt, van zinvol tot zoet, spiritueel jargon tot ouderwets geklets: in de boodschap an sich schuilt toch een simpele kern van waarheid, als je het mij vraagt ;). Daar zijn uitspraken, cliché's of gezegdes nou eenmaal voor.

 

De kern van deze uitspraken (of die nu op oma’s tegeltje stonden of ze je op social media - overgenomen door de marketing - om de oren vliegen) is namelijk allemaal hetzelfde:

 

Wie oprechte vriendelijkheid, positiviteit, liefde en rust uitstraalt, kán dit doorgeven aan de ander.

 

Andersom geldt net zo: wie boosheid uitstraalt, kán hiermee een ander negatief beïnvloeden.

 

Je hebt het vast weleens meegemaakt:

 

Van iemand die jou een vriendelijk compliment geeft word je doorgaans zelf ook blij. Soms niet eens bewust.

 

En tegen iemand die jou uitscheldt in het verkeer, scheld je mogelijk terug of voel je je de uren daarna wat zwaarmoedig. Soms niet eens bewust.

 

Nu ben ik ontzettend voorstander van de complimenten- en vriendelijkheid-variant, toch even een disclaimer * onderaan de pagina.

​

Goed, terug naar mijn conclusie:

 

Wie iets goeds, vriendelijks of liefdevols doet voor of richting een ander, geeft dit door. Of de ander het oppakt, is natuurlijk niet aan jou. Al is mijn ervaring dat dit vaak wel zo werkt.

 

(Wat niet werkt, is iets vriendelijks doen voor een ander met de verwachting dat je dan iets terugkrijgt, of iemand voor je ‘wint’. Dat heet in mijn ogen 'voorwaardelijke liefde' en dat is geen oprechte, onvoorwaardelijke liefde)

 

En nu komt 'ie:

 

De beste manier om dit effect letterlijk op kleine schaal te ervaren is in de rij van de supermarkt. En precies hierover ben ik dus zo enthousiast.

 

Als je namelijk met zijn allen in een rijtje staat, en een beetje oplet, kun je duidelijk de dynamiek opmerken tussen mensen én

 

ervaren hoe groot jouw aandeel in die dynamiek vóórin de rij is, zelfs als jij helemaal achterin de rij staat.

 

Eindelijk aangekomen bij HET KASSA-EXPERIMENT.

Aan de hand van een waargebeurd voorbeeld.

 

Zoals eerder genoemd doe ik meestal op maandag mijn wekelijkse boodschappen.

 

De rij van de supermarkt waar ik mijn boodschappen doe is vaak vrij lang én er is geen zelfscan-mogelijkheid (vul nu zelf maar in waar dit is, haha!).

 

Wat top is, want zo ben je verplicht om te onthaasten en de tijd te nemen voor het experiment.

 

Zo neem ik mezelf vaak voor om altijd iemand voor te laten die maar 1 of 2 boodschappen heeft, zoals dit ook vorige week zo ging:

 

Het was stil in de rij. Eén dame had even haar karretje verlaten om nog wat te neuzen bij de tandpasta. Toen ze terugkwam, zag ze dat er iemand in haar ogen was ‘voorgeschoten’, waarop ze nogal mokkend zei ‘JA NOU JA ZO KAN HET OOK HÈ’.

 

De dame die in haar ogen was voorgeschoten keek mij wat geschrokken aan en sloot alsnog maar achter haar aan. Ik gaf haar een knipoog, zij lachte terug. En toch voelde je dat de hele rij werd beïnvloed door de houding van de boze mevrouw. Het werd nog stiller en mensen schoven wat ongemakkelijk heen en weer.

 

Ik dacht: mooi.

 

Mooi moment voor HET EXPERIMENT.

 

Dus toen er een meneer in een werk-outfit (klusbedrijf) aan kwam lopen met enkel wat wafels en een blikje fris in zijn hand; zei ik: ‘Wilt u voor mij meneer? Kan me voorstellen dat dat fijn is als je net pauze hebt’. Waarop deze meneer vrolijk bedankte en zei dat die Brabantse vriendelijkheid hem als van origine Limburger wel beviel.

 

Met mijn goede daad in mijn zak kon ik nu weer rustig de dynamiek verder bespeuren:

 

De boze mevrouw keek een beetje beschaamd, alsof ze dacht ‘Hm, zo kan het ook’, en de geschrokken dame keek om en zei: ‘Meneer, ik hoor net dat u net pauze heeft, nou, dan ga ook maar voor mij!’.

 

En zo stond deze meneer met zijn wafels in de hand opeens een paar plaatsen verder in de rij en smolt de negatieve en stille sfeer als sneeuw voor de zon.

 

Als kers op de taart was het verhaal van ‘De Limburger in Brabant die net pauze had’ ook bij de cassièrre aanbeland en maakte ook die nog een grappige opmerking over de Brabantse gezelligheid en wenste hem succes tijdens zijn werkdag.

 

Ik gok dat niet alleen ik zelf, maar ook een aantal anderen in de rij door dit domino-effect, ripple-effect, karma of you name it, even een fijn momentje hadden. Bewust of onbewust.

 

Fantastisch toch?

 

Gisterenavond deed ik ‘m weer, toen liet ik zelfs twee mensen voor, omdat dit nou eenmaal zo liep (ik had keuze-stress wie voor te laten dus dacht ik ach, doe eens gek).

 

Waarop de één zei: ‘Karma voor jou! Gelukkig zijn er toch nog goede mensen’.

En de ander: ‘Het zijn de kleine dingen die ‘t ‘m doen he’.

 

Ja, precies wat jullie zeggen.

 

'En volgens mij zijn er heel veel goede mensen, alleen zijn we soms een beetje vergeten om die fijne kleine dingen die ons goed maken, te doén'.

​

Waren ze het mee eens en zo besloten we samen een mooi uitgangspunt. Klein beginnen.

 

Benieuwd hoe ’t experiment jou afgaat, als je zin hebt. Deel vooral je bevindingen, vind ik leuk!

 

Mooie dag mooi mens,

 

Liefs,

 

Jits

​

* disclaimer: 

Ik sta achter het uitgangspunt dat een lichte, positieve insteek erg prettig is. Maar ben ook de laatste die zegt dat je vrolijkheid en positiviteit altijd kunt en moét opwekken. Want als je je verdrietig, boos, angstig of misschien wel depressief voelt, werkt het iéts complexer dan puur je hoofd afdwingen positief te denken. Sommige menselijke emoties moeten eerst intern gevoeld, ervaren, verwerkt worden (afreageren is dan weer iets anders). Je hebt het op zo’n moment vaak al druk genoeg met jezelf op je beentjes te houden.

Mocht je in zo’n donkere periode toch ruimte hebben iets vriendelijks te doen (al is het maar de container van de buren terugzetten als je toch met die van jezelf loopt), dan is dat natuurlijk fantastisch mooi meegenomen. Lukt dat niet; ik ben geen professional in deze. Daarover zou ik zeggen: deel je gevoel met iemand waarbij je je veilig voelt, vraag hulp, deel met een professional <3.

​

Pssst: waardeer je mijn column en wil je me trakteren op een bakkie tijdens het schrijven? Dan kun je me een koffietje doneren. En heb je nou nóg meer interesse in wat ik doe, neem dan gerust een kijkje in mijn online galerie, of op mijn werk-op-doek-pagina. Vind ik super!