Dag lovely mens,

 

Tijdje geleden hè? Dat ik schreef.

​

Creativiteit en inspiratie laten zich nu eenmaal niet afdwingen.

Althans, niet als je mij bent.

 

En gelukkig ben ik net als jij, jij en jij, 'mijn eigen zelf', zoals mijn nichtje van 4 mooi zegt.

​

Goed.

 

Ik ben er weer met een column en wel geschreven vanuit de trein. (Dat is sowieso een unicum want voor schrijven moet het in mijn omgeving altijd 'mens-stil' zijn, bekentenis.)

 

Het treintje waar ik in zit gaat van Utrecht naar Eindhoven. Dit weekend bezocht ik namelijk familie en een fijne vriendin.

 

Een heerlijk weekend vol liefde, creativiteit en inspiratie,

zélfs.... op het perron. 

 

En inspiratie; dat is precies waar deze column over gaat.

 

Ik kreeg zojuist namelijk een inzicht. Je weet wel; over iets dat je eigenlijk al lang wéét, juist omdat het zo onbewust vanzelfsprekend is, maar het kwartje van bewust besef pas echt valt na een specifieke gebeurtenis.

​

Dit– echt vers-van-de-pers– inzicht dat ik kreeg is:

 

dat inspiratie voor mij vrijwel altijd een gevolg is van de meest eenvoudige, menselijkste, goedkoopste, fijnste, natuurlijkste actie die er bestaat – en iedereen kan het.

 

Sterker nog: het is een universele basisbehoefte.

 

(Al lijkt het soms dat we die meest natuurlijke actie een beetje vergeten zijn, waardoor we die steeds moeilijker zijn gaan vinden)

 

Even terug naar inspiratie in het algemeen.

 

Als er naar mijn manier van ‘inspiratie opdoen’ gevraagd wordt, vraagt men al gauw welke schilders uit de geschiedenis me inspireren. Welke bekende kunstwerken of stijlen.

 

Een terechte vraag en ook een logisch uitgangspunt: niemand bedenkt iets écht compleet out of the blue vanuit een 'lege hersenpan'. Kunst is voor mij, volgens mijn 'boerenverstand-beredenatie', altijd een uiting van een (al dan niet onbewuste) combinatie van opgedane ervaringen, beelden, eerder gezien werk, eerder gemaakt eigen werk en uiteraard.. een stukje magie.

Ook onderzoek doen naar wie je voor ging kan uiteraard helpen als je op zoek bent naar een eigen stijl, visie of handtekening.

 

En toch kan ik vaak geen eenduidig antwoord geven op de vraag ‘welke kunstenaar, eerder werk of welke stroming me inspireert’. Ook bij te ingewikkelde omschrijvingen van kenners over bekende kunstenaars, werken, of taaie kunstgeschiedenisboeken, haak ik een beetje af.

 

Begrijp me niet verkeerd: ik heb mijn voorkeuren in wat me aanspreekt. En een mooie film, boek, documentaire, museum- of theaterbezoek helpt me áltijd voor het verkrijgen van beelden, ingevingen of ‘klikkende puzzelstukjes in mijn hoofd’. Ook de biografie van een kunstenaar of historisch werk kan ik enorm boeiend vinden- mits nogmaals, het puur en echt wordt verteld en niet complexer dan nodig.

​

Maar deze prachtige en nodige bronnen blijken voor mij niet dé directe inspiratiebron te zijn.

 

Het inzicht dat ik zojuist kreeg is dat de aanleiding voor elk van mijn schilderijen of teksten namelijk vrijwel altijd:

​

een gevolg van eenvoudig menselijk contact is.

​

Basaal contact met een ander mens.

Niet toen, niet morgen.

Nu in dit moment en met wat er nu is.

Of dat nu fraai of minder fraai is.

Of je nu Jantje heet, Annabel, Abdel, Mien of Rexhep.

Of je nu 1 euro bezit of een miljoen. 

Of je nu bekend bent, eenzaam, gelukkig of ongelukkig.

Of je nu een explosief leven hebt of liever kalm aan leeft.

Of je nu in Nederland geboren bent of elders.

Of je nu vrouw, man, zwart, wit, oud, jong, alles daartussenin of van alles een beetje bent.

Of je nu perfect weet hoe iedereen in hun waarde te laten en niet uit te sluiten, of dat je daar soms nog wat mee stoeit maar je best doet vanuit een goed hart.

 

En zo kan ik nog wel even door. Terug naar het inzicht.

 

Dit inzicht heb ik te danken aan een fantastisch mooi mens dat ik zojuist ontmoette op Utrecht centraal station.

 

Ik zag haar staan, een dame ‘op leeftijd’.

Fier in haar mooie geruiten wollen jas met prachtige kleuren. En ze vloog direct mijn hart binnen.

Deels omdat ze me met haar pretoogjes deed denken aan mijn wijlen oma (hier heb je de ‘onbewuste’ puzzelstukjes), deels vanwege haar prachtige jas én deels omdat ze het lef had om op haar leeftijd met de trein te reizen.

 

Ik sprak haar aan met de boodschap dat ik haar prachtig vond in haar jas.

Een beetje verlegen maar zichtbaar gevleid bedankte ze me voor het compliment.

De jas kwam uit Terschelling, waar ze laatst was, en haar oogjes begonnen nog meer te glimmen.

Dat vond ze nou zo leuk, bijzondere winkeltjes bezoeken met mooie, originele spullen.

 

Toen ik zei dat haar jas me inspireert voor mijn schilderwerk en dat haar jas haar prachtig staat, zei ze: ‘Nou, wat een compliment voor een oud besje als ik’, waarna ze vertelde dat ze al bijna 90 was en nog altijd van Breda naar De Bilt fietst als het even kan, naar haar dochter. Wel met een klein beetje ondersteuning, want ze wilde vooral niet opscheppen hoor. Nou, dat begreep ik wel.

 

Tijdens het praten legde ze af en toe haar mooi geleefde hand op mijn arm en voordat ik het doorhad deed ik hetzelfde. Gewoon, heel even zonder angst voor (om duizend duizelende redenen) al dan niet gepast. Wij wisten wel dat het goed was.

 

Toen onze trein aan kwam rijden en ik zei dat ik de andere kant op ging om de stilte coupé op te zoeken (want het brein borrelde er al op los), bedankte ze me voor het fijne gesprek.

 

‘En veel succes met jouw schilderwerk!’ riep ze er nog achteraan. Waarna ik haar bedankte voor de inspiratie.

 

Twee vliegen in een klap. Of kan ik beter zeggen:

 

Twee gevulde en geïnspireerde harten in één eenvoudig contactmoment.

​

Wat ik met deze lap aan woorden wil zeggen is: mijn grootste bron van inspiratie..

 

BEN JIJ.

​

Dus wie weet zien jullie die mooie jas, pretoogjes of liefdevolle hand van deze dame binnenkort wel terug in een schilderij…

​

En anders schreef ik in ieder geval sinds lange tijd weer een column.

​

Enneh... dankjewel hè, dat je weer las.

 

Mooie dag mooi mens.

​

Liefs,

​

Jits

​

Pssst: waardeer je mijn column en wil je me trakteren op een bakkie tijdens het schrijven? Dan kun je me een koffietje doneren. En heb je nou nóg meer interesse in wat ik doe, neem dan gerust een kijkje in mijn online galerie, of op mijn werk-op-doek-pagina. Vind ik super!